سطر اول / شعر

نيستي خاطره‌ها

برای مردمم؛ و رویاهایی که گذشت به زلزله­ای

بهانه­سروده­ای برای زلزله­ی آذربایجان

 

پريد و رفت

          به هنگامه‌ي لرزشي

و در زير آوار اين زندگي

                       تو بودي و من؛ زندگي

جراحت نبود، درد بود

                 عذابي شديد و جهنم نبود

و من اين چنين دست در دست تو

تقلاي باران و

              خاك و

                     درو

و فصلي رسيده پر از سيب كال

ميان درختان بی­برگ، بی­بهار

همين واژه­ها شاهدند

                    از كجا

رسيده پرستو به ويرانه‌ها

نمي‌شد شبي خواب من، خواب من

تو بودي نشسته به روياي من

تو رويا شدي،

              عشق كابوسمان

و رقص زمين معركه­گيرمان

به خرناسه­اي خواب، من را ربود

تو ماندي و

           يك خاطره

                    ديگر چه سود؟ 

:: موضوعات مرتبط: شعر
:: برچسب‌ها: زلزله آذربایجان