چند اتفاقی که در این یک ماه و چند روز افتاده

سطر اول:

۱

بدجور برای نوشتن به دفتر نشریه (ماهنامه تدبیرفردا) عادت کرده­ام. تو این یک ماه و چند روز که دفتر رو هوا بود و مونده بودیم چه کار کنیم، دستم به نوشتن نمی­رفت. دیروز تو محل جدید جاگیر شدیم بالاخره. شاید باز نوشتنم بشکفد. هیچ مطلب به درد بخوری تو این مدت ننوشتم. امیدوارم دفتر جدید جای مناسبی برای نوشتن باشد. فعلاً خوشحالم برای رهایی از آوارگی. خدایا هیچ کس را بی­سرپناه نگذار خصوصاً نویسنده­ی تنبلی چون من را!

***********

۲

امروز را گفته­اند «روز خبرنگار». از دیشب هم کرور اس ام اس می­آید که «آقا تبریک!» دستتان درد نکند، ممنون. ولی حضرت امیر حدیثی دارند:

«کُلُّ یَومٍ لا یُعصَی­ا... فیهِ فَهُوَ یَومُ عیدٍ» یعنی «هر روزی که در آن بر خدا عصیان نشود همان روز، عید است.»

می­خواهم از همین حدیث استفاده کنم و بگویم: «ضمن تشکر از همه­ی عزیزانی که «روز خبرنگار» را تبریک گفتند، یادمان نرود: «روزی که در آن دل هیچ قلمی و صاحب قلمی از سانسور، تبعیض، زندان و تعزیر و تهدید و الی ماشاءا... نگیرد، آن روز مطمئناً «روز خبرنگار» و «روز قلم» است.»

تا آن روز ...!

***********

۳

این وسط­ها از تبریز دررفتم. چهار روز آخر تیر بود. دفتر که بسته بود، نوشتن هم تعطیل شده بود، بعد هم ماه رمضان می­رسید و خمودی و غیره. زدم بیرون. یهویی به سرم زد و رفتم شیراز. اون کوله­ی سیاهم که معرف حضورتان هست، برداشتم و سبک و راحت عازم شدم. جای شما خالی. نه سال پیش رفته بودم شیراز. آن موقع با جمعی از دوستان ولی این دفعه خودم بودم و خودم. یادداشت­هایی هم از این سفر نوشته­ام. حوصله کنم و تنظیم بشود، حتماً می­گذارم روی وبلاگ.

***********

۴

هفته­ی گذشته بنا به یک دلیل کاری دو بار راهم افتاد به مجتمع بهزیستی «فیاض­بخش». می­دانید کجاست؟: توی «آبادنی مسکن»، پشت دانشکده­ی پزشکی و حقوق دانشگاه آزاد و جنب شیرخوارگاه احسان.

در این مرکز همه جور مددجو هست. سالمند زن و مرد، معلولین ذهنی حاد، معلولین و ناتوانان ذهنی آموزش­پذیر و سه، چهار تا دختر معلول جسمی و حرکتی.

بار دوم که می­رفتم «فیاض­بخش» همین طوری از کتابخانه­ام چند تا کتاب شعر و داستان بردم برای دخترها. می­گفتند رمان دوست دارند. به هر کی دیدم سپردم، این جا هم اعلام می­کنم هر کس کتاب رمان و داستان بلند و کوتاه داشت و خواست به دست این دخترها برساند، من را خبر کند.

***********

۵

با تمام تلاش­ها و نامه­ها و تحصن­ها و عجز و لابه­ها آموزش و پروش استان کار خودش را کرد و «دبیرستان طالقانی» را به تاریخ سپرد و در اقدامی تاریخی این بنای مهم آموزشی و فرهنگی را تخریب کرد.

امروز که از مقابل دبیرستان طالقانی می­گذشتم، دیدم اولین جایی که زده­اند خراب شده، همان قسمتی­ست که دوران پیش­دانشگاهی من در آن گذشته بود. نمی­خواهم ملودارمش کنم. می­دانستم که این اتفاق خواهد افتاد و  مرغ این آقایان یک پا دارد -آن هم مرغی که این روزها این قدر گران و نایاب است.

ما هم خودمان را به این دلخوش کنیم که زورمان را زدیم و مامور به تکلیف بودیم نه نتیجه و از این حرف­ها.

***********

۶

وبلاگ «یوسف انصاری»؛ «پاراگراف» در بلاگفا فیلتر شده.

«پاراگراف» در طی این مدت تبدیل شده بود به وبلاگی مرجع درباره­ی ادبیات خصوصاً داستان. حیف شد. ولی خوشبختانه «پاراگراف نو» دوباره توی یک وبلاگ­دهنده­ی خارجی بر پا شده. یوسف در مطلب کوتاهی در مورد وبلاگ جدیدش نوشته:

«فعلن این­جا هستم تا چه پیش آید. بعد از فیلتر شدن «پاراگراف» خواستم وبلاگ دیگری از وبلاگ­دهی­های ایرانی باز كنم ولی خواندن شرط و شروط آن­ها بیش­تر مرا ترساند. این وبلاگ­دهی­های خارجی و مخصوصن همینی كه من الان «پاراگراف» را كوچانده­ام این­جا هم امكانات بیش­تری دارند و هم  ضدسانسور هستند. فعلن همین جا هستم و خواهم بود تا چه پیش آید.»

در بخش همسایه­های پیوندی لینک «پارگراف نو» را گذاشته­ام. اینجا هم کلیک کنید یکراست، می­روید توی وبلاگ جدید یوسف انصاری.

***********

۷

یک خبر پیشکی هم بدهم. انگار باز هم جلسات خانه داستان تبریز که هر هفته دوشنبه در ساختمان سازمان فرهنگی، هنری برگزار می­شد و قرار بود بعد از تعطیلی ماه رمضان باز ادامه پیدا کند ، دیگر برگزار نخواهد شد. نپرسید چرا که این بار دیگر دست من نبود.